تنک کردن

عمل حذف بوته های اضافه را تنک کردن گوییم.

عواملی که کاشت متراکم را ضروری ساخته و لزوم تنک کردن را پیش می آورد عبارت اند از:

1. در حالتی که قدرت سبز شدن بذر کم بوده و یا شرایط محیطی( رطوبت و حرارت خاک، کیفیت بستر و سایر شرایط کاشت) مطلوب نبوده و احتمال می رود درصد سبز شدن مزرعه پایین باشد برای اطمینان تراکم را زیاد می گیرند تا خطر کمبود بوته مرتفع گردد.

در مواقعی که محصول سبز شده است سله شکنی ممکن است به گیاه آسیب برساند پس در این حالت از وجین برای تراکم مطلوب استفاده می کنیم.

2. بذر به صورت دستپاش بوده یا ماشین ها نمی توانند فاصله های مطلوب را رعایت کنندپس تراکم را زیاد می گیرندو بعد بوته های ضافه را وجین می کنند.

3.بعضی از بذر ها در حقیقت یک میوه ی مرکب یا پلی جرم بوده و از چندین بذر تشکیل شده اند( مثل: چغندرقند). در زمان رشد چند بوته در یک نقطه وجود دارد که برای جلوگیری از رقابت تنک می کنیم.

4. در حالتی بعد از رشد گیاه به علت بیماری ها و یا شرایط نامساعد تعدادی از بوته ها از بین می روند و برای جلوگیری از خسارت وارده تراکم را بالا می گیرند که بعد از گذشت این شرایط تراکم مطلوب باقی بماند.

زمان و روش های تنک کردن

زمان:

تنک کردن را معمولا قبل از مرحله ی 6 برگی( 2تا 4 برگی) انجام می دهند  یعنی زمانی که خطر نقصان بوته کاهش یافته شده باشد که معمولا در مورد گیاهان وجینی مثل چغندرقند، پنبه، آفتاب گردان، ذرت وگیاهانی که با تراکم نسبی کم کاشته می شوند و قدرت ترمیم فضا را دارند صورت می گیرد.

روش:

در حالتی که تراکم بین بوته ها خیلی زیاد است از کشیدن بوته باید خودداری شود چون به بوته های بغلی آسیب می رسد، که در این حالت پایین ترین قسمت مقطع را قطع می کنیم.

اگر فاصله زیاد باشد می توان بوته های اضافه را کشید.

تنک کردن گیاهان دو لپه با قطع قسمت هوایی اززیر گره لپه و یا از سطح خاک انجام می گردد.

در حالت غیر مکانیزه تنک کردن به دو صورت انجام می شود( در صئرتی که دوران خطر نقصان بوته طولانی باشد):

تنک مختصر اولیه: زمانی که بوته ها دو برگی هستند. تقریبا دو برابر بوته های مورد نیاز را در مزرعه باقی می گذارند.

تنک دوم: بعد از رفع کامل خطر انجام می شود و تراکم را به حد مطلوب می رسانند. توسط کاگر یا ماشی صورت می گیرد.

کارگر برای تنک کردن از چاقو، بیلچه یل داس استففاده می کند.

تنک کردن توسط کارگر از کیفیت کافی برخوردار است.

دلیل: بوته های ضعیف بیرون کشیده می شوند، دو بوته در کنار یکدیگر باقی می ماند، به بوته های باقی مانده کتر آسیب می رسد. در کاشت پراکنده و غیر ردیفی هم انجام پذیر است و بالاخره امکان عمل وجین بطور هم زمان با تنک کردن وجود دارد.

عیب تنک کردن با کارگر: هزینه ی بالای آن، طولانی بودن مدت عمل و ضرورت مهارت و دقت کارگر.

در حالت مکانیزه، از ماشین های تنک کننده استفاده می کنند.

معایب این ماشین ها: بوته های با فاصله ی زیاد را تنک می کنند و حالت سانتی متری و یا بودن چند بوته در یک نقطه را نمی توانند تنک کنند.

در حالت مکانیزه با تخمین تعداد بوته ها سعی ب آنست  که به گونه ای بکارند که از وجین استفاده نکنند.

ماشین های تنک کننده:

1.تصادفی                             2.هوشمند           

کار با این دستگاها دقیق نیست و می بایست بعد از اتمام کار ، کارگر زمین را کنترل کند ، چون ممکن است در یک نقطه چند بوته باقی مانده باشد.

آبیاری بعد از وجین لازم است زیرا امکان دارد بعضی از ریشه های بوته ها آسیب دیده باشد.